Εκεί όπου δύει ο Παρνασσός, ένα σπήλαιο φυλάει, στ’ανήλιαγα περάσματά του, ψηφίδες ζωής συνυφασμένες με το ελληνικό γένος και την ιστορία του. Οι σταλακτίτες του έφερναν στο νου ασκούς από δέρματα ζώων (κώρυκες) και οι άνθρωποι το εμπιστεύτηκαν και ακούμπησαν στα σπλάχνα του ειδώλια γυναικείων μορφών και ζώων, αγγεία και λίθινα εργαλεία. Λάτρεψαν τον Πάνα και τις Κωρύκειες Νύμφες και χιλιετίες αργότερα κρύφτηκαν εκεί για να προστατευθούν από τον εχθρό.
Menu
Ελληνικά 
English 
