Ο ιστός της μνήμης που, εδώ και χιλιετίες, είναι υφασμένος στον Βοιωτικό Ορχομενό, δεν περιορίζεται στο θολωτό τάφο του Μινύα, αλλά συνεχίζεται στο θέατρο, το οποίο κοσμούσε την αγορά της πόλης των ιστορικών χρόνων, τον 4ο αιώνα π.Χ.
Σκόρπιες επιγραφές ανάμεσα στα μαρμάρινα εδώλια ενός ενιαίου κοίλου αναγράφουν τους μουσικούς, θεατρικούς και ποιητικούς αγώνες που πραγματοποιούνταν σε αυτό το θέατρο προς τιμή των Χαρίτων, των σημαντικότερων θεοτήτων της πόλης. Τιμές, ωστόσο, δεν αποδίδονταν μόνο στις τρεις Χάριτες, τις θυγατέρες του Δία και της Ευρυνόμης. Οι Βοιωτοί χτίζοντας ένα θέατρο στη θέση παλαιότερων μυκηναϊκών τάφων εδραίωσαν το «προσκύνημα» στους γενάρχες του τόπου τους, μεταμορφώνοντας τις προσφορές σε παιάνες, ύμνους και τραγικά έργα.
Κιθαριστές, αυλητές, κήρυκες, σαλπιστές, ποιητές, κωμωδοί, ραψωδοί, τραγωδοί και καλλιτέχνες από όλα τα μέρη της Ελλάδας αλλά και από τη Μικρά Ασία και την Ιταλία συνέρρεαν στον Ορχομενό για να διαγωνιστούν. Υπό το άγρυπνο βλέμμα του Διονύσου και του Ομωλοίου Διός, χορηγοί χρηματοδοτούσαν μουσικούς αγώνες, θεσπίζοντας έναν κορυφαίο θεσμό στα μετέπειτα χρόνια.
Ελληνικά 
English 
